Εισαγωγή στέρεων τροφών και συχνά λάθη

Ποια λάθη πρέπει να αποφεύγετε όταν ξεκινάτε τη στερεά τροφή στο μωρό σας

Τους πρώτους μήνες ζωής του μωρού, τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα για εμάς τις μαμάδες όσον αφορά τη διατροφή και οι επιλογές είναι μόλις δύο: θηλασμός και/ή γάλα. Σε αυτή τη φάση βρίσκομαι κι εγώ με το μικρό μου αυτή την περίοδο και τα πράγματα κυλούν ομαλά. Όταν έρχεται η ώρα της στερεάς τροφής, όμως, τα πράγματα αρχίζουν και περιπλέκονται: πότε ακριβώς πρέπει να ξεκινήσει το μωρό τη στερεά τροφή, τι ακριβώς πρέπει να του δίνω και πώς θα κάνω σωστές επιλογές ώστε να λαμβάνει τις σωστές ποσότητες πρωτεΐνης και άλλων θρεπτικών συστατικών;

Οι γονείς ποτέ δεν είναι 100% σίγουροι για τα παραπάνω και το άγχος για την υγεία του παιδιού τους, όπως και η ανησυχία να γίνουν όλα σωστά, κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Τα λάθη που μπορεί να γίνουν σίγουρα είναι πολλά. Τα καλά νέα, όμως, είναι ότι μπορείτε να τα αποφύγετε. Ας δούμε μαζί τα πιο συνηθισμένα.

Ξεκινάτε τη στερεά τροφή πολύ νωρίς
Υπάρχει μια πεποίθηση πως όταν ξεκινά η στερεά τροφή, το παιδί κοιμάται καλύτερα τη νύχτα, γι’ αυτό πολλοί βιάζονται, προκειμένου να διευκολύνουν τον ύπνο, τόσο τον δικό τους, όσο και του παιδιού. Σύμφωνα, μάλιστα, με έρευνα από το Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων των Η.Π.Α., περίπου το 40% των γονιών ξεκινά τη στερεά τροφή νωρίς. Το κακό είναι, όμως, πως αν το μωρό ξεκινήσει τέτοια τροφή πριν τους 4 μήνες, το πεπτικό και το ανοσοποιητικό του δεν είναι ακόμη έτοιμα και υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος ανάπτυξης αλλεργίας, κοιλιοκάκης, εκζέματος, γαστρεντερικών μολύνσεων, πρόσληψης υπερβάλλοντος βάρους κ.ο.κ. Καλύτερα, λοιπόν, να περιμένετε μέχρι περίπου τους 6 μήνες και συζητήστε με τον γιατρό/διαιτολόγο σας για το διατροφικό του πλάνο, αν το βλέπετε ιδιαίτερα πεινασμένο.

Ξεκινάτε τη στερεά τροφή πολύ αργά
Στο άλλο άκρο βρίσκονται οι γονείς που φοβούνται μην πνιγεί το μωρό ή παρουσιάσει κάποια αλλεργική αντίδραση και καθυστερούν την έναρξη των στερεών τροφών. Αυτό, όπως καταλαβαίνετε, μπορεί να καθυστερήσει την ανάπτυξη του μωρού, να αυξήσει τον κίνδυνο έλλειψης σιδήρου, να συμβάλλει σε ευαισθησίες στην υφή της τροφής, αλλά και στην ανάπτυξη αλλεργιών, ενώ σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2009 στο JournalMaternal& ChildNutrition, τα παιδιά που δεν καταναλώνουν τροφές τέτοιας υφής μέχρι 9 μηνών, παρουσιάζουν περισσότερα προβλήματα στη διατροφή τους στην ηλικία των 7 ετών, σε σχέση με όσα ξεκινούν νωρίτερα.

Του δίνετε άνοστες τροφές
Το πρώτο διάστημα είναι αλήθεια ότι χρειάζονται απλές κι «εύκολες» τροφές που δεν επιβαρύνουν το πεπτικό του. Οι έρευνες, όμως, δείχνουν ότι το παιδί πρέπει να εκτεθεί σε ποικιλία διαφορετικών γεύσεων στη συνέχεια, ούτως ώστε να «ιντριγκάρει» την αίσθηση της γεύσης και να μειώσει το σύνδρομο… μιζέριας στο μέλλον, που θα το κάνει εκνευριστικά επιλεκτικό. Φροντίστε, λοιπόν, να δώσετε ένταση σταδιακά στη γεύση του, προσθέτοντας βότανα, μπαχαρικά κ.ο.κ.

Ξεχνάτε σημαντικές θρεπτικές ουσίες
Τα πρώτα δύο χρόνια ζωής των παιδιών είναι σημαντικά για την ανάπτυξη του εγκεφάλου και του σώματος. Ο σίδηρος, ο ψευδάργυρος, τα λιπαρά όπως τα ωμέγα-3 και συγκεκριμένα το DHA, αλλά και η βιταμίνη D είναι σημαντικές θρεπτικές ουσίες που συμβάλλουν στη σωστή ανάπτυξη κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δώσετε ιδιαίτερη προσοχή στις επιλογές σας και να εξασφαλίσετε ότι το παιδί λαμβάνει αυτά που χρειάζεται, όπως π.χ. σίδηρο από λαχανικά πλούσια σε αυτόν, όπως σπανάκι, αλλά και αβγό (χρειάζονται δύο καλές πηγές σιδήρου την ημέρα στους 6-12 μήνες), καλά λιπαρά από ελαιόλαδο και αβοκάντο κ.λπ.

Δεν αντιμετωπίζετε σωστά την αναιμία
Ένα χαρακτηριστικό λάθος είναι ότι πολλοί στρέφονται αποκλειστικά στο κόκκινο κρέας ως πηγή σιδήρου και καταπολέμησης της αναιμίας στο βρέφος, ενώ αν υπάρχει τέτοιο θέμα, καλό θα ήταν να εξεταστεί το κατά ποσό καλά απορροφάται ο σίδηρος από τη διατροφή με ένα πολύ απλό τεστ από το στόμα και ύστερα να εξεταστούν τα αίτια, που μπορεί να οδηγούν, για παράδειγμα σε απώλεια αίματος. Η σωστή οργάνωση της διατροφής χωρίς βεβιασμένες κινήσεις, αλλά και ο ιατρικός έλεγχος είναι το παν για την υγεία και την ανάπτυξή του. Σύμφωνα, μάλιστα, με τον  ερευνητή Jeffery L. Miller και έρευνα που έχει δημοσιευτεί στο Cold Spring Harbor Perspectives in Medicine, ακόμη και η vegan διατροφή αποτελεί μια διατροφή που όταν ακολουθείται σωστά και ισορροπημένα, θεωρείται επαρκής για την πρόληψη της αναιμίας. Κάτι, όμως, ακόμη που είναι βασικό για την πρόληψη της αναιμίας του βρέφους είναι η επάρκεια σιδήρου της μητέρας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, η μητρική έλλειψη σιδήρου κατά την εγκυμοσύνη και την περίοδο της γέννησης μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις τόσο στη μητέρα, όσο και στο παιδί, αφού εκτός από τις άμεσες επιδράσεις της αναιμίας, μπορεί να προκληθεί μειωμένη ανάπτυξη του εγκεφάλου του βρέφους, γνωστικές ελλείψεις –οι οποίες δεν είναι ξεκάθαρο αν είναι αναστρέψιμες-, ενώ και η επιλόχεια κατάθλιψη σχετίζεται με την έλλειψη σιδήρου. Πρέπει να θυμάστε, λοιπόν, ότι η έλλειψη αυτή στην εγκυμοσύνη, θα περάσει και στο έμβρυο και αν δεν καταπολεμηθεί κατά τη βρεφική, παιδική και εφηβική ηλικία, οι ελλείψεις που σχετίζονται με αυτή μπορεί να περάσουν και στις επόμενες γενιές. Τέλος, να θυμάστε ότι και το αγελαδινό γάλα πριν την ηλικία των 2 ετών μπορεί να οδηγήσει σε σιδηροπενία, καθώς το ασβέστιό του εμποδίζει την απορρόφηση του σιδήρου.

Του δίνετε γλυκό πολύ συχνά
Ένα ψίχουλο από το κουλουράκι σας, μια γουλιά από τη σοκολάτα σας,μοιάζουν ακίνδυνες κινήσεις, αλλά μπορούν να επηρεάσουν τις μελλοντικές προτιμήσεις του παιδιού σας, τις συνήθειές του, όπως και την υγεία του. Με τον περιορισμένο χώρο στομάχου και τις αυξημένες διατροφικές τους ανάγκες, τα μωρά διαθέτουν λίγο χώρο για γλυκά στη διατροφή τους κι όταν εμείς τα μαθαίνουμε σε αυτά, αφήνουμε μικρότερο περιθώριο για τις τροφές που έχουν πραγματικά ανάγκη. Η AmericanHeartAssociation, μάλιστα, συστήνει να μην δίνουμε στο μωρό καθόλου πρόσθετη ζάχαρη για τα πρώτα δύο χρόνια της ζωής του –εκτός ίσως από την τούρτα γενεθλίων του!

Αγνοείτε τα σημάδια κορεσμού
Όταν το μωρό μας χορτάσει, θα το δείξει με κάθε τρόπο: είτε θα γυρίζει το κεφάλι του από την άλλη, είτε θα το κουνάει δείχνοντας «όχι» ή θα δείχνει γενικότερα μηδενικό ενδιαφέρον για να φάει άλλο. Πολλοί γονείς, παρ’ όλ’ αυτά, θέλουν το παιδί να φάει οπωσδήποτε ό,τι υπάρχει στο μπολάκι του, πιέζοντάς το να συνεχίσει. Αυτό μπορεί μελλοντικά να μειώσει τη φυσική ικανότητα που έχει να ελέγχει το πόσο τρώει και πιθανόν να το μάθει να τρώει παραπάνω απ’ όσο χρειάζεται.

Το ταΐζετε ξεχωριστά από την υπόλοιπη οικογένεια
Τα μωρά μαθαίνουν βλέποντας τους άλλους να τρώνε, μαθαίνοντας τις ποικιλίες τροφών, την υφή τους, την κοινωνική διάσταση ενός γεύματος. Δεν υπάρχει λόγος να το απομονώνετε για να φάει, στερώντας του την ολοκληρωμένη εμπειρία. Βάλτε το στο καρεκλάκι του, μαζί με όλους στο τραπέζι, όσο πιο συχνά μπορείτε, και δείξτε του τι σημαίνει οικογενειακό δείπνο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο!

Προσπαθείτε να αποφύγετε την ακαταστασία
Το τάισμα ενός μωρού σπάνια θα γίνει αφήνοντας πίσω έναν… μη βομβαρδισμένο χώρο, με εμάς τις μαμάδες να σκουπίζουμε το πρόσωπό του σε κάθε μπουκιά, να καθαρίζουμε συνεχώς το χώρο μπροστά του και να κάνουμε τα πάντα να εξαφανίσουμε κάθε ίχνος ακαταστασίας, όσο τρώει. Στην πραγματικότητα, όμως, το παιδί πρέπει να αλληλεπιδράσει με το φαγητό, να το πιάσει, να το μυρίσει, να το γευτεί και να παίξει με αυτό. Υπομονή!