Ιοί πουλερικών και καρκίνος: πώς σχετίζονται

Τα περιστατικά και τα στατιστικά των καρκίνων αυξάνονται συνεχώς τα τελευταία 50 χρόνια και σίγουρα μια σημαντική ερώτηση που εύλογα κάνει ο καθένας είναι γιατί να συμβαίνει αυτό. Μέχρι και το 20% όλων των καρκίνων δημιουργούνται από λοιμώδεις παράγοντες, κυρίως ιούς, κάτι που γνωρίζουμε ότι συμβαίνει εδώ και έναν αιώνα, όταν ένας ιός που προκαλούσε καρκίνο είχε ανακαλυφθεί στις κότες. Η ιδέα αυτή, μάλιστα, θεωρούνταν τόσο αιρετική, που ο Dr. Peyton Rous, ο οποίος έκανε αυτή τη σημαντική ανακάλυψη, πήρε βραβείο Νόμπελ με… καθυστέρηση 55 χρόνων.

Το εύλογο ερώτημα, όμως, που γεννάται σε όλους με αυτό το δεδομένο και που αναλύεται στο nutritionfacts.org είναι αν υπάρχουν ιοί που προκαλούν καρκίνο στις κότες και τα κοτόπουλα, δεν έχουν κάποια επίδραση σε όσους τα καταναλώνουν ή τα διαχειρίζονται;

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ανησυχία για την πιθανή επίδραση που μπορεί να έχουν ιοί των ζώων φάρμας στον άνθρωπο που τα καταναλώνει εδώ και δεκαετίες, με πρώτο ερώτημα το αν υπάρχουν αποδείξεις ανθρώπινης έκθεσης. Πράγματι, οι άνθρωποι έχουν αντισώματα στο αίμα (1) σε ιούς των πουλερικών που σχετίζονται με καρκίνο, κάτι που υποδεικνύει ότι οι ιοί δεν είναι άγνωστοι στο ανοσοποιητικό μας. Υπάρχουν, όμως, αποδείξεις ότι ο ιός μπορεί να περάσει στο αίμα μας; Η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρχαν. Μέχρι το 2001.

Όπως εξηγεί ο Michael Greger M.D. FACLM, υπάρχει ένας ερπητοϊός στα πουλερικά (2) που μπορεί να προκαλέσει καρκίνο. Μπορεί, όμως, να αποτελέσει κίνδυνο για τη δημόσια υγεία; Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν DNA για να εξετάσουν το αίμα 202 ατόμων και βρήκαν ότι το 20%, δηλαδή ένας στους πέντε, παρουσίαζε ιογενές DNA στο αίμα. Το να βγει κάποιος θετικός για τον ερπητοϊό των πουλερικών δεν σήμαινε απαραίτητα ότι οι ασθένειες αυτές μπορούν να περάσουν στα ανθρώπινα κύτταρα, αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι μπορούν (3). Μπορούν, όμως, να προκαλέσουν ασθένεια στον άνθρωπο;

Όπως έγινε και με άλλες ασθένειες που προέκυψαν από ζώα φάρμας στον άνθρωπο, όπως η βρουκέλλωση και ο άνθρακας, οι ερευνητές εξέτασαν εργάτες πτηνοτροφίας (4) –έτσι άλλωστε ανακαλύφθηκε και η καρκινογενής φύση του αμίαντου και του βενζόλιου. Αν οι εργάτες αυτοί που εκτίθενται καθημερινά στα πτηνά, δεν παρουσίαζαν υψηλότερους δείκτες εμφάνισης καρκίνου, τότε υποθετικά οι ιοί θα ήταν ακίνδυνοι για τον άνθρωπο. Δυστυχώς, όμως, φάνηκε ότι είχαν υψηλότερους δείκτες. Στην πραγματικότητα, η υψηλή έκθεση σε ιούς πουλερικών που προκαλούν καρκίνο παρουσίασε αυξημένο κίνδυνο θανάτου από διάφορα είδη καρκίνου για τον άνθρωπο. Κατ’ αυτό τον τρόπο και με την ευκολία που μπορούν κάποιοι από τους ιούς να μολύνουν ανθρώπινα κύτταρα, όπως και να προκαλέσουν όγκους σε πρωτεύοντα θηλαστικά εργαστηριακά, μπορεί να έχουν σημασία για τη δημόσια υγεία, κυρίως λόγω του αυξημένου κινδύνου καρκίνου σε εργάτες στη βιομηχανία κρέατος.

Παρ’ όλ’ αυτά, ακόμη κι αν οι πτηνοτρόφοι και οι διάφοροι εργάτες στα πουλερικά βρίσκονται σε κίνδυνο, ίσως να μη σημαίνει ότι όσοι καταναλώνουν κοτόπουλο ή αυγά κινδυνεύουν επίσης. Οι εργάτες που σφάζουν, για παράδειγμα, κοτόπουλα, τα οποία τα κρατούν ζωντανά στα χέρια τους κι αυτά τινάζουν τα φτερά τους στο πρόσωπό τους, παρουσιάζουν 6 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα θανάτου από καρκίνο του εγκεφάλου σε σχέση με τους εργάτες που δεν απασχολούνταν σε αυτό το κομμάτι (5). Η ένταση της έκθεσης σε τέτοιους ιούς στον γενικό πληθυσμό δεν αναμένεται να είναι τόσο υψηλή όσο στους εργάτες, ωστόσο, παραμένει εκτεθειμένος, λόγω της υψηλής κατανάλωσης κοτόπουλων και αυγών. Αυτό υποστηρίζεται και από δεδομένα (6) που δείχνουν ότι δεν είναι μόνο οι εργάτες στις φάρμες που βρίσκονται σε κίνδυνο για όγκους στον εγκέφαλο, αλλά και οι σφαγείς και όσοι κόβουν το κρέας -παρ’ όλο που δεν εκτίθενται σε ζωντανά πουλερικά- ειδικά όσοι δεν φορούν γάντια κι έχουν συχνά κοψίματα στα χέρια τους. Αυτοί οι εργάτες παρουσιάζουν υψηλότερο κίνδυνο και για άλλους καρκίνους (7).

Όσων το επάγγελμα σχετίζεται με τη διαχείριση κρέατος, πρέπει να πούμε ότι παρουσίασαν υψηλότερους δείκτες θνητότητας που δεν σχετίζονταν με καρκίνο, όπως από καρδιακές παθήσεις και άλλες αιτίες (8). Να προσθέσω εδώ ότι κάποιοι από τους ιούς των πουλερικών, δεν προκαλούν μόνο καρκίνο αλλά και αθηροσκλήρωση σε κότες, ενώ ο ερπητοϊός πυροδοτεί τη συσσώρευση κρυστάλλων χοληστερίνης στα πουλερικά (9). Τι συμβαίνει, όμως, στους ανθρώπους; Οι ερευνητές έψαξαν την παρουσία ερπητοϊού ή μέρη αυτού στους ιστούς των τοιχωμάτων των αρτηριών και όπως φάνηκε, υπήρχαν ευρήματά του, αν και ακόμη ο ρόλος τους στις καρδιαγγειακές παθήσεις στον άνθρωπο παραμένει υποθετικός (10).

Τόσα χρόνια, λοιπόν, η επιστημονική κοινότητα έδινε προσοχή σε ουσίες που βρίσκονται σε ζωικά προϊόντα πριν και μετά το μαγείρεμά τους, ως παράγοντες κινδύνου σε παθήσεις όπως ο διαβήτης, οι καρδιαγγειακές παθήσεις και διάφορα είδη καρκίνου, με την έκθεση να περιλαμβάνει τον αιμικό σίδηρο, τα λιπαρά ή χοληστερόλη, τις διοξίνες και τις καρκινογόνες ουσίες του κρέατος. Ποτέ, όμως, δεν είχαν αναλύσει τους ιούς των ζώων όχι μόνο για τους εργάτες σούπερ μάρκετ και βιομηχανίας κρέατος και πουλερικών, αλλά και για τον γενικό πληθυσμό.

Πράγματι, η μελέτη που έδειξε ότι DNA ιού κότας ανιχνεύτηκε στην κυκλοφορία αίματος ανθρώπων, έδειξε ότι οι εργάτες γραφείου παρουσίασαν τους ίδιους δείκτες με εργάτες σφαγείου. Μέχρι, λοιπόν, οι έρευνες να εντατικοποιηθούν και να έχουμε σαφή αποτελέσματα, η μείωση του κοτόπουλου και των αυγών, όπως και των ζωικών γενικότερα, είναι μονόδρομος και για λόγους υγείας, πέρα από ηθικούς.

Πηγή
https://nutritionfacts.org/video/the-role-of-poultry-viruses-in-human-cancers/
1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8925516
2.https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11125176
3. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8162609
4. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20541185
5. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20541185
6. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12749719
7. https://nutritionfacts.org/2020/01/28/do-poultry-viruses-cause-human-cancers/
8. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26160045
9. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10539849
10. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6312457
11. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26160045
12. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11125176